Τα όνειρα είναι σαν γλυκές οπτασίες που ξεπηδούν από το πουθενά και σου χαρίζουν μερικά λεπτά χαράς, ηρεμίας, γαλήνης. Με τα όνειρα μπορείς και βλέπεις τη ζωή με άλλο μάτι, αισιόδοξα. Παρεά μ’ αυτά χάνεσαι σε μύριες σκέψεις, πηγαίνεις σε αλλιώτικα μέρη, φανταστικά. Έχοντας εξασφαλίσει το εισητήριό σου για την ονειρούπολη, χαλαρώνεις αφουγκράζοντας το γλυκό αεράκι πάνω, στην προκυμαία των ονείρων σου.
Μεγάλωσα μαθαίνοντας να κάνω όνειρα. Πάντα με τα όνειρα μου φαινόταν ο κόσμος διαφορετικός, καλύτερος. Όλοι έχουμε δικαίωμα στα όνειρα άλλωστε. Η λέξη ονειρεύομαι, όπως αναφερόταν και στην Πολίτικη Κουζίνα, κρύβει μέσα της τη λέξη ρεύομαι. Είναι αλήθεια πως τα όνειρα ποικίλουν από άτομο σ’ άτομο περνώντας από του καθενός το στομάχι. Άλλοτε μας είναι εύπεπτα, πραγματοποιήσιμα, όχι και τόσο δα ουτοπικά. Άλλοτε όμως είναι τόσο απλησίαστα που μας αφήνουν μια πίκρα μέσα μας, μία ονειρική απογοήτευση.
Εγώ, ας πούμε, είμαι αρκετά ονειροπόλος. Πολλές φορές που έκανα όνειρα, τα βλέπα τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία. Πολλές φορές με φανταζόμουν με κάποια εκλεκτή της καρδιάς μου παρέα, σε ένα απόμακρο νησάκι, να ατενίζουμε το μαγευτικό αυγουστιάτικο ηλιοβασίλεμα. Τι ωραία που ‘ναι τα όνειρα! Από ‘κει που μουν κατσούφης, ξαφνικά γινόμουν ευτυχισμένος, αποσπώντας μερικά δευτερόλεπτα χαράς από τη μουντή καθημερινότητα.
Μερικές φορές όμως, αν και κάνεις όνειρα, γυρνάς από την αλλή μεριά, ξυπνάς, και βλέπεις κατάματα τον πραγματικό κόσμο και συλλογίζεσαι πως όλα αυτά δεν είναι παρά ηδονοβλεψίες, απραγματοποίητες επιθυμίες. Δυστυχώς, τα περισσότερά μου όνειρα ήταν ουτοπικά, απατηλά. Πάντα ήμουν τόσο ρομαντικός, τόσο άβγαλτος, που ξεχνούσα να συμπεριλάβω το βασικό παρανομαστή στην οδό των ονείρων μου, τον υπόλοιπο κόσμο.
Αλήθεια, αυτός ο κόσμος εκεί έξω σου τα στερεί τα όνειρα, σου τα καταστρέφει με τον εγωισμό του, με την αδικία του, με την υπεροψία του. Το ανώτερο ον, ο άνθρωπος, ποτέ δε συμβιβάστηκε. Πάντα ήθελε να ‘ναι ανώτερο των ανωτέρων, να ‘ναι ο καλύτερος, “Ο”, με ο κεφαλαίο. Αποτέλεσμα; Μερικά όνειρα παραπεταμένα στον κάδο που αλλιώς τον αποκαλούν ζωή.
Το να μου στερούν και να μου καταστρέφουν τα όνειρα ποτέ δε το ανέχτηκα. Πάντα αυτούς τους αντίκρυζα με ένα βλέμμα συμπόνιας, λύπησης, γιατί κατά βάθος ήξερα ότι ποτέ στη ζωή τους δεν επρόκειτο να ονειρευτούν. Τα όνειρα είναι όντως συνδεδεμένα με τη μαγειρική. Είναι το αλάτι της ζωής μας. Χωρίς αυτά, η ζωή καταντά φορική, πληκτική, ανικανοποίητη από τις και όλο περισσότερες άχρηστες ανάγκες μας που τις δημιουργούμε εμείς για ‘μας.
Παρ' όλα αυτά, ποτέ δε θα σταματήσω να ονειρεύομαι. Ποτέ δε θα σταματήσω να ‘μαι αισιόδοξος, να ψάχνω από κάτι να κρατηθώ, έστω κι αν είμαι μονάχος σε τούτο το όνειρο που λέγεται ζωή. Όταν θα φύγω, θα πάρω μαζί μου για παρακαταθήκη όλα τούτα τα όνειρα και θα τα κάνω μια μέρα πραγματικότητα σε έναν άλλον, καλύτερο κόσμο. Έναν κόσμο που δεν παύει ποτέ να ονειρεύεται και να χαίρεται. Έναν κόσμο ονειρικό, βγαλμένο από τη φαντασία ενός αθώου, μικρού παιδιού.
Στον κόσμο που δεν ονειρεύεται και δεν ξέρει τι χάνει...
PS: Φεύγω διακοπές... θα μου λείψετε !
Μεγάλωσα μαθαίνοντας να κάνω όνειρα. Πάντα με τα όνειρα μου φαινόταν ο κόσμος διαφορετικός, καλύτερος. Όλοι έχουμε δικαίωμα στα όνειρα άλλωστε. Η λέξη ονειρεύομαι, όπως αναφερόταν και στην Πολίτικη Κουζίνα, κρύβει μέσα της τη λέξη ρεύομαι. Είναι αλήθεια πως τα όνειρα ποικίλουν από άτομο σ’ άτομο περνώντας από του καθενός το στομάχι. Άλλοτε μας είναι εύπεπτα, πραγματοποιήσιμα, όχι και τόσο δα ουτοπικά. Άλλοτε όμως είναι τόσο απλησίαστα που μας αφήνουν μια πίκρα μέσα μας, μία ονειρική απογοήτευση.
Εγώ, ας πούμε, είμαι αρκετά ονειροπόλος. Πολλές φορές που έκανα όνειρα, τα βλέπα τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία. Πολλές φορές με φανταζόμουν με κάποια εκλεκτή της καρδιάς μου παρέα, σε ένα απόμακρο νησάκι, να ατενίζουμε το μαγευτικό αυγουστιάτικο ηλιοβασίλεμα. Τι ωραία που ‘ναι τα όνειρα! Από ‘κει που μουν κατσούφης, ξαφνικά γινόμουν ευτυχισμένος, αποσπώντας μερικά δευτερόλεπτα χαράς από τη μουντή καθημερινότητα.
Μερικές φορές όμως, αν και κάνεις όνειρα, γυρνάς από την αλλή μεριά, ξυπνάς, και βλέπεις κατάματα τον πραγματικό κόσμο και συλλογίζεσαι πως όλα αυτά δεν είναι παρά ηδονοβλεψίες, απραγματοποίητες επιθυμίες. Δυστυχώς, τα περισσότερά μου όνειρα ήταν ουτοπικά, απατηλά. Πάντα ήμουν τόσο ρομαντικός, τόσο άβγαλτος, που ξεχνούσα να συμπεριλάβω το βασικό παρανομαστή στην οδό των ονείρων μου, τον υπόλοιπο κόσμο.
Αλήθεια, αυτός ο κόσμος εκεί έξω σου τα στερεί τα όνειρα, σου τα καταστρέφει με τον εγωισμό του, με την αδικία του, με την υπεροψία του. Το ανώτερο ον, ο άνθρωπος, ποτέ δε συμβιβάστηκε. Πάντα ήθελε να ‘ναι ανώτερο των ανωτέρων, να ‘ναι ο καλύτερος, “Ο”, με ο κεφαλαίο. Αποτέλεσμα; Μερικά όνειρα παραπεταμένα στον κάδο που αλλιώς τον αποκαλούν ζωή.
Το να μου στερούν και να μου καταστρέφουν τα όνειρα ποτέ δε το ανέχτηκα. Πάντα αυτούς τους αντίκρυζα με ένα βλέμμα συμπόνιας, λύπησης, γιατί κατά βάθος ήξερα ότι ποτέ στη ζωή τους δεν επρόκειτο να ονειρευτούν. Τα όνειρα είναι όντως συνδεδεμένα με τη μαγειρική. Είναι το αλάτι της ζωής μας. Χωρίς αυτά, η ζωή καταντά φορική, πληκτική, ανικανοποίητη από τις και όλο περισσότερες άχρηστες ανάγκες μας που τις δημιουργούμε εμείς για ‘μας.
Παρ' όλα αυτά, ποτέ δε θα σταματήσω να ονειρεύομαι. Ποτέ δε θα σταματήσω να ‘μαι αισιόδοξος, να ψάχνω από κάτι να κρατηθώ, έστω κι αν είμαι μονάχος σε τούτο το όνειρο που λέγεται ζωή. Όταν θα φύγω, θα πάρω μαζί μου για παρακαταθήκη όλα τούτα τα όνειρα και θα τα κάνω μια μέρα πραγματικότητα σε έναν άλλον, καλύτερο κόσμο. Έναν κόσμο που δεν παύει ποτέ να ονειρεύεται και να χαίρεται. Έναν κόσμο ονειρικό, βγαλμένο από τη φαντασία ενός αθώου, μικρού παιδιού.
Στον κόσμο που δεν ονειρεύεται και δεν ξέρει τι χάνει...
PS: Φεύγω διακοπές... θα μου λείψετε !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου